Lieve vrienden, familie, collega's en bewoners!

Even een korte up-date! Hier gaat alles zeer lekker! Van de week waren er van de 120 studenten nog maar 10 op de campus, waarvan ik er een was. Heerlijk!! De anderen waren allemaal aan het reizen omdat we een studieweek hebben. Ik had besloten om deze week gewoon te werken en deze vrije week te verplaatsen naar een later tijdstip. Waarschijnlijk verplaats ik deze week naar het moment als mijn grote zus komt, zodat we nog meer tijd samen hebben. Helemaal toppie! Deze week heb ik dus gewerkt, genoten, in de zon gelegen en ademgehaald.

Vandaag ben ik even naar het ziekenhuis gegaan. Dit omdat ik een maand geleden ben gebeten door een teek. Helaas jeukt deze plek nog steeds, dus leek het mij wel zo verstandig om even een testje te doen. Na 3 uur wachten was ik aan de beurt, tenminste... dat dacht ik... Ik moest even vertellen wat ik kwam doen, waar iedereen bij was (ong. 40 man in de wachtkamer). Privacy is hier niet echt een begrip. Stel je nou voor dat je daar komt met een of andere ernstige ziekte en je wilt dit privé houden? Maar ik kwam dus voor die tekenbijt. Nadat ik mijn verhaal had verteld werd ik doorgeschoven naar een ander hoekje, waar weer ongeveer 20 mensen zaten te wachten.

Na weer 'eventjes' te hebben gewacht (wachten moet je hier, want ik denk dat wachten een passie is van de Afrikanen haha!) werd ik geroepen. Ik moest een zuster opnieuw vertellen wat ik kwam doen. Ze begon heel rustig te praten over koetjes en kalfjes, over het weer en over Nederland en of ik haar even wat leuke Nederlandse zinnetjes kon leren en dat terwijl er nog ongeveer 20 mensen in de wachtkamer zaten te wachten...

Even later kwam er een verpleger binnen. Hij had mij eerder gezien en vroeg wat ik vanavond ging doen, erg professioneel (not). Nou ja, vond het nog vrij netjes, sommigen vragen niet eens wat je naam is, maar zeggen dan meteen: 'I think I like you!' Met andere woorden; zullen we gaan trouwen, kinderen krijgen, een hond nemen en samen naar Nederland gaan hahahaha! (Wat denk je zelf nou!! Pff!!)

In ieder geval dacht ik dat zij een arts was, bleek het gewoon een 'tussenstation' te zijn, Ik moest weer braaf in de wachtkamer gaan zitten. Wat ik natuurlijk deed, want na Afrika ben ik de meest geduldige persoon van Nederland. Ja echt! Gelukkig had ik geniale Veerle bij me. Veerle heb ik hier ontmoet op de campus. Top meid, lach me dood. Iemand op wie je echt kan bouwen, maar die me lekker laat doen wat ik zelf wil. Na al dat wachten werden we toch wel wat melig en gingen we maar spelletjes doen als: 'Ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is...??'
Gelukkig kon ik me toch nog 'nuttig' maken, want naast mij in die wacht rij zat een super oud Xhosa vrouwtje, die toch wel enigszins moeite had om op te staan. Ik heb haar dus ongeveer 40 keer geholpen met verkassen naar de volgende wachtplaats. Het enige wat ik kon zeggen was: Molo Unjani? (hallo, hoe gaat het?) Enkosi (bedankt). Vond ze erg grappig! Zou ik denk ik ook vinden, zo'n blanke die probeert Xhosa te praten...

In ieder geval zaten we weer braaf te wachten. Toen werden we bij de arts geroepen (echt waar!). Ik heb toen even mijn verhaal gedaan. Na mijn verhaal liet ze mij duidelijk merken dat ze dit totaal onzin vond. Toch eventjes voet bij stuk gehouden. Ik kon bloed laten prikken en kreeg gelijk antibiotica mee voor 10 dagen. Wat denk je nou zelf?!?!?!?! Ik ga echt geen antibiotica nemen als ik nog niet eens weet of ik überhaupt de ziekte van Lyme heb! Stel dat ik erachter was gekomen en gelijk antibiotica had gekregen, ala, maar nu was ik sowieso al een maand te laat, dus een week langer wachten op de uitslag kan dan ook wel. Dus ik heb deze medicatie zeer vriendelijk geweigerd.

Dit kon op een of andere manier niet, want dat betekende dat ik het beleid van het ziekenhuis weigerde. Ik vroeg haar of ik ook een formulier kon ondertekenen dat het mijn eigen keuze en verantwoordelijkheid is dat ik de medicatie niet voor de uitslag van de bloedtest in neem. Dit kon niet en toen mocht Yvon vertrekken. Ik werd nu gestuurd naar een of andere particulier laboratorium. En jawel, deze was gesloten. Volgende week weer een nieuwe poging (tijdsduur van het wachten: van 9:00 tot 13:00 uur). Welkom in Afrika.

Verder heb ik de mogelijkheid gehad om het echte eten van de Xhosa cultuur te proeven. Nou mensen, helemaal lekker. Kippen klauwtjes (dus niet de pootjes) en een overheerlijke schaapskop (jawel, je zag de oortjes nog liggen, oogjes en tandjes, alles erop en eraan) en als uitsmijter de ingewanden, inclusief darmen. Geur te omschrijven als... laat me even denken... poep. En dat is geen grapje. Ik dacht dat ik mentaal vrij sterk was en dat ik makkelijk zou mee kunnen doen aan expeditie Robbinson. Helaas is dit niet het geval en moet ik mijn droom laten varen.

Verder wil ik erg graag wat vertellen over de miljoenpoot. Deze miljoenpoot is erg goed in glimmen in het maanlicht. De miljoenpoot houdt zich (in mijn ogen) hoofdzakelijk bezig met oversteken en heeft een hoog plat-gereden-worden-gehalte. Op een of andere manier kunnen deze beestjes niet met de weg mee lopen, maar alleen maar oversteken. Toch waardeer ik deze beestjes enorm en fascineren mij enorm, misschien door de hoeveelheid pootjes en het lef dat ze hebben tijdens hun 'oversteek tocht in het maanlicht'. Genoeg over de miljoenpoot.

Verder met de pofadder. Hier hebben we te maken met de levensgevaarlijke pofadder (slang). Als je deze adder hoort moet je stil gaan staan, want ze reageren alleen op beweging. Het enige wat je kunt doen is je boven lichaam draaien om te kijken waar dit gevaarlijke en wonderbaarlijke dier zich bevindt. Het mooiste zou zijn dat je dan je mobiele telefoon bij je hebt en even belt met iemand om de locatie aan te geven waar je je op dat moment bevindt, geen idee of de ander dan wat kan doen, maar toch. Gelukkig heb ik dit beestje nog niet meegemaakt...

Ook hebben we te maken gehad met; ‘een vogel in het bier van Veerle'. Dit verhaal ontstond na een aantal biertjes tijdens een soort ‘Afrikaans feest op een of andere high school in Port Alfred'. Dit bleek een vlieg te zijn, maar kwam niet meer geheel goed uit mijn eigen woorden.

Afgelopen weekend ben ik op donderdag, vrijdag en zaterdag uitgeweest. Dit is goed voor de ontspanning! Het was weer een super weekend. Pumela (vriend van Lyan), Churmen (vriend van Pumela) en Art (DJ van de Snorts, stamkroeg) waren dit weekend bij ons en dat is zoals gewoonlijk een chaos. We hebben een tv, geen internet en niks, dus er ontstaan van die geniale gesprekken die nergens over gaan tot vervelends toe. Toch geniet ik ervan! Gisteravond ben ik maar even om 19:30 naar bed gegaan en een filmpje gekeken, even niets. Dat waardeer je dan maar des te meer na zo'n druk weekend.

Anyways... Ik geniet van mijn leven, het werken, de mensen en het wachten, ja zelfs het wachten.

Knuffel! Yvon