Hey lieve mensen!

Oh ik heb toch zo'n fantastisch weekend gehad!!!

Ik ben afgelopen donderdag morgen met alle social workers en creatieve therapeuten naar het land; Lesotho geweest.

We moesten in totaal 10 uur reizen voor we bij de grens van Lesotho waren. Toen we aankwamen in het hostel was het donker en het was alleen maar regen, regen, regen en nog meer regen. Het plafond lekte in de keuken, maar het zag er gezellig en knus uit. We konden op dat moment niets van de omgeving zien, maar dat gaf niet, het was al laat en we waren allemaal toch wel behoorlijk moe van onze reis.

De volgende ochtend zagen we de mooie omgeving, we waren nog niet eens in Lesotho, maar er waren zulke mooie bergen! Om 9:00 uur vertrokken we richting Lesotho, bij de grens werden onze paspoorten gecontroleerd en reden we door een vallei naar Lesotho. De Drakensbergen (nog Zuid-Afrika) waren al zo fantastisch, echt om stil van te worden! Dit stukje van de Drakensberg (ongeveer 250 lang en 20 km breed) is een beschermd natuurgebied. Hier groeien planten die nergens ter wereld groeien, evenals verschillende vogels. Een van die vogels was zo ontzettend mooi! Heb alle namen op een briefje geschreven... (die ik natuurlijk ben kwijt geraakt...). Een daarvan was de Southern Bald Ibis, maar ik ga het nog even uitzoeken voor alle vogel-spotters onder ons (te denken aan dhr. F. Visser). In ieder geval hadden wij het geluk dat wij een vogel zagen waar er nog maar 200 van over waren in heel Zuid-Afrika! Ook heb ik een Ice Rat gezien, geniaal beestje, beetje degoe-achtig en nog wat apen (baboons) die met een groepje van ongeveer 10 aan het spelen waren.

Tijdens onze reis naar het dorpje kwamen we langs een schapen scheerplaats, waar ze de schapen 'schoren' met een schaar en snel dat het ging! (Suus en Nicole denk aan MClouds daughters!)

In ieder geval kwamen we na 5 uren en veel OH'S en AAAAH'S aan in een traditioneel dorpje. Deze mensen leven zoals ze leefden in de middeleeuwen. Geen water, geen stroom. Dus als het donker is, is het slapen en wordt het licht dan ga je in de benen.

We sliepen in van die mooie ronde hutjes met rieten daken waarvan de muren werden gestuukt met koeienvlaaien. Overal zag je deze huisjes.

Lesotho is een monarchie. De koning bepaald waar jij een hutje mag neerzetten en hoeveel grond je krijgt voor eventueel groentes, daarnaast is het hele land van iedereen. De mannen worden hier op jonge leeftijd al 'opgeleid' tot herders (rond de 12 jaar). Deze jongens gaan dan voor 4 a 5 maanden de bergen in met hun geiten en schapen. Vaak rijden de herders zelf op een paard en hebben ze ezels mee om de zware vracht te verplaatsen. Overal in Lesotho in de bergen, zie je nog kleinere huisjes dan de normale huizen waar de mannen slapen, naast het huis hebben ze een ruimte gebouwd met stenen waar de schapen en/of geiten 's nachts verblijven. De herders kunnen hun schapen onderscheiden aan een kleur wat ze op de hoorns smeren. Ook hebben alle geiten en schapen een belletje om, elke kudde heeft een ander bel -geluid waaraan de herder de schapen kan herkennen.

Ze hebben daar ook echte Lesotho paarden. Als je het lijf van het paard ziet zal je denken; 'wat een fragiel beestje', maar dan zie je de benen en die zijn zo ontzettend sterk en krachtig, bijna vreemd om te zien.

Toen we aankwamen bij onze slaapplek mochten we eerst even rusten en kregen we wat te drinken. Daarna zijn we doorgegaan naar het dorp, daar mochten we in het huisje kijken van een van de vrouwen uit het dorp. Deze vrouw maakte een heel hoog bijna gillend geluid waardoor er in de tussentijd allemaal vrouwen op ons af kwamen, die ons de traditionele dans gingen laten zien. Ook kregen we verschillende potten, pannen en rieten traditionele hoedjes te zien.

Ze vertelden dat het huis van de vrouw is. Het huis wordt ook gezien als een baarmoeder, ze hebben bewust geen ramen in het huis want het moet ook echt een baarmoeder nabootsen.

Als er een kindje geboren wordt, mogen hier geen mannen bij aanwezig zijn. Het kindje en de moeder blijven 3 maanden in het huis, zonder ooit 1 keer naar buiten te gaan. Zij geloven dat het kind pas een mens is nadat het kind 3 maanden is binnen geweest en naar buiten mag gaan.

Na deze ervaring gingen we naar huis, waar we met z'n allen een vuur gingen maken en een biertje gingen drinken, ook mocht ik het traditionele bier proeven (ranzig!!!) wat weer een ervaring rijker was (been there, done that! Afgevinkt!). 's Avonds ging ik al om 9:00 uur naar bed, moe van reizen en alle indrukken. Ik viel toen al snel in slaap.

De volgende morgen konden we kiezen tussen bergbeklimmen (hiken) of paardrijden, NOU TOEN WIST IK HET WEL!! Natuurlijk ging ik paardrijden. We gingen stijl de bergen op, langs traditionele dorpjes. We zagen boeren aan het werk die de grond aan het bewerken waren, met koeien en een ploeg erachter. Ezels die zware bepakkingen aan het vervoeren waren en vrouwen die hun was deden voor het huis. Helaas was ik de enige in de groep met paardrijervaring. Ik wilde wel even flink galopperen. Onze gids zag dat ik ervaring had en vroeg of ik even wilde galopperen, nou daar zegt Vonnie geen nee tegen! Dit ging wel even heel leuk, maar aangezien de andere paarden achter bleven ging het niet bepaald actief. Uiteindelijk kwam er een herder aan in volle galop, hij draaide zich om, want hij kende onze gids. Ik heb toen de gids gevraagd of ik even met hem mocht op galopperen, nou dat heb ik geweten! Ren-galop, als een malle en mijn paard maar briesen, die vond het helemaal geweldig! Dan zou je toch denken dat dit paard een keer zou gaan zweten na alle bergen en ren-galop, nou nee hoor, niets... Stond versteld van zijn kracht en energie.

Maar wat was ik gelukkig na deze rit. Denk dat ik dat ook echt moet onthouden, misschien moet ik ooit weer paardrijden gaan oppikken, want het maakt me gewoon zo gelukkig! Na deze rit gingen we met z'n alle eten, het was ondertussen al rond de 35 graden, dus wij met zijn alle in de bikini en hup de rivier in gedoken, waar natuurlijk een mega stroming in zat die wij mooi konden gebruiken als glijbaan. Ik heb toen zo heerlijk gespeeld! Tja, ik denk dat ik ook altijd zal blijven spelen. Verantwoordelijk zijn en toch blijven spelen is voor mij de super balans.

Aan het begin van de middag gingen we weer terug richten het hostel waar we de eerste nacht verbleven. Bij de grens gingen we nog even wat drinken in de hoogste kroeg van Afrika (2875 meter hoogte!). Ik dacht; ‘ook al is het warm, het is toch bijna december, laat ik maar eens een glühwein nemen...' Alle tafels waren bezet, dus dacht ik ‘laat ik maar even op een rots gaan zitten in het zonnetje'. Ging ik daar toch een partij onderuit! Ik had mijn camera, portemonnee en glas nog in mijn handen en ik kwam niet meer bij van het lachen! Tranen over mijn wangen en mijn kont helemaal zwart van de bagger.. je kon mij echt opvegen! De volgende morgen ontdekte ik een aantal blauwe plekken op mijn rug, maar ik heb gelukkig helemaal geen last. Echt weer een typische Yvon actie.

Toen we weer terugkwamen in het hostel gingen we pannenkoeken bakken en daarna weer op tijd naar bed. De volgende morgen werden we wakker, een aantal van de groep wilden gaan hiken (met 35 graden in de bergen... neuh.. das niets voor Vonnie) dus ging ik met wat andere meiden naar een waterval toelopen. Dit was zooooooooo mooi! Voor iedereen die ‘the lord of the rings' heeft gezien, nou zo ziet Lesotho eruit! We hebben toen even gezwommen onder de waterval en door de rivier, over de rotsen geklommen naar de volgende waterval. Echt een moment om stil te worden.

Rond 13:00 uur gingen we weer richting Port-Alfred, waar we om 23:00 uur aankwamen, moe en voldaan.

Ik zal proberen nog wat foto's te plaatsen als dat lukt, want soms is er internet, soms niet, maar meestal wel, maar dan ONTZETTEND langzaam... dus dat is even afwachten.

Nou lieve mensen.... Ik geniet...

Liefs en kus!

Yvon