Lieve mensen,

Even een korte up-date...

Ik heb afgelopen weekend heerlijk (rodeo) paardgereden... maar het ging echt helemaal super!! Een van de paarden ging met 4 benen tegelijk in de lucht, wat bij mij een mega lach kick veroorzaakte, maar gelukkig bleef ik zitten en uiteindelijk kon ik lezen en schrijven met dit paard... Heerlijk gegaloppeerd over het strand, super!

Verder ben ik bezig met mijn laatste weekje stage, want aankomend weekend komt mijn zus naar mij toe en gaan we samen reizen. Deze route gaan we rijden; Johannesburg, Nelspruit, Krugerpark, Swaziland, St. Lousia, Durban, Coffee Bay en weer terug naar Port Alfred... Ik kan echt niet wachten, merk dat ik nu toch ook wel best een beetje toe ben aan vakantie...

Twee van onze vrienden zitten nu in de bush, vond dit toch ook wel erg spannend, want je weet niet hoe het allemaal gaat verlopen. Op het laatst was hij toch best zenuwachtig. De eerste dagen heeft hij erg veel pijn gehad en hoge koorts... Gelukkig gaat het nu beter en krijgt hij weer praatjes. Op de 3^e dag vroeg hij ons of wij wat auto spullen konden brengen wat in ons huis lag. We vroegen hem of er wel vrouwen naar de bush mochten komen, volgens hem wat dit geen punt. Ik schrok op dat moment wel van hem. Hij was helemaal in wit spul gesmeerd en droeg alleen een kleed, maar je zag de vermoeidheid en pijn op zijn gezicht, hij had al 3 dagen niet gegeten of gedronken.. We zijn daarna snel weer weggegaan. Later hoorden wij dat vrouwen helemaal niet naar de bush mochten komen (dachten wij al.. maar ach... hij vertelde ons dat het wel mocht). Het mooiste van het verhaal is nog dat wij van de week op de plaatselijke radiozender waren, omdat wij gesignaleerd waren door meerdere mannen. Er werd toen toch vriendelijk, doch dringend verzocht niet meer te komen... en dat op de radio... toch weer een primeurtje.. hoewel ik mij wel schuldig voelde, aangezien ik de cultuur van hun niet wil beledigen... Gelukkig gaat het goed met hem en heeft hij weer praatjes... Een hele geruststelling. Van die andere jongen horen wij niets, hij zit in Umtata (vlak bij Lesotho), omdat zijn moeder daar oorspronkelijk vandaan komt. Vanuit deze cultuur mogen ze geen contact hebben met de buitenwereld en blijven ze minimaal een maand in de bush. De jongen (die wij opgezocht hebben) van de Xhosa cultuur verblijft in de bush tot de 27^e, helaas ben ik er dan niet voor het grote feest, maar dat is niet anders.

Afgelopen week heb ik 'mijn' mannen (van de minor wild life en lodge) gedag gezegd, wat natuurlijk werd afgesloten met een 'klein' feestje... we hebben een mega kampvuur op het strand gebouwd en daar tot 3 uur 's nachts gezeten.. Daarvoor gingen we eerst uiteten met champagne.. dus het was wel een lang avondje... Vooral toen ik mij om 3 uur realiseerde dat ik de volgende morgen om 7 uur uit mijn bedje moest om gewoon te gaan werken, maar het was zeker de moeite waard!

Vandaag had ik mijn laatste dag van de hospice voor ik op vakantie ga, maar ook de meest verschrikkelijke. We kwamen al een tijdje in een gezin met 2 zussen en in totaal ongeveer 6 kinderen. Deze vrouwen gaven wij emotionele steun en alles daar waar nodig, want ze hebben beide HIV. Een van de vrouwen is door de complicaties van HIV verlamd geraakt, zij heeft zelf ook nog een kind die zelf ook verlamd is en verstandelijk beperkt (2 jaar). Deze twee zussen klaagden al erg lang over hun moeder die alcoholist is. Volgens de dochters zou ze hun bedreigen. Wij vonden dat er actie moest ondernomen gezien hun situatie. Ze leefden in een mini huisje met 2 bedden en 8 mensen, alles stinkt daar. De zus (die niet verlamd is) gaf aan dat ze het huishouden niet meer kon bijhouden. Maar in ieder geval is vandaag de boel helemaal omgekeerd. Toen we daar kwamen zagen we een ineens een babytje liggen van een paar dagen oud, op de bank in een kleed gewikkeld. Het hele huis was vol met mensen en kinderen. We vroegen aan iemand van wie het kindje was, bleek de zus die HIV heeft en niet verlamd is zwanger te zijn geweest! Ze heeft ons nooit wat verteld. Ik vond dit een beetje vreemd omdat ze ook een kindje had die (volgens mij) eruit zag als een baby'tje van 6 maanden. Dit kindje van '6 maanden' begon te huilen dus ik pakte haar op. Het kindje was graadmager!!! Ik vroeg haar hoe oud het kindje was.. ze vertelde mij dat het kindje al 1 jaar en 6 maanden was!! Ze besteedde geen aandacht aan de kinderen liet het baby'tje van 8 dagen oud gewoon op de bank liggen. Het kindje van 18 maanden woog minder dan een pak melk...

We zijn weggegaan en hebben toen Child Welfare ingeschakeld, zij zijn gelijk naar het 'gezin' (allemaal kinderen van verschillende vaders en geen vader in zicht) toegegaan. Ze hebben de situatie bekeken en gelijk de ambulance gebeld... Deze heeft het kindje opgehaald. Het kindje blijkt nu HIV positief te zijn en tuberculose te hebben. Daarnaast had het kindje waarschijnlijk niet langer dan een paar weken geleefd als wij niet hadden ingegrepen. Nou mensen, dit raakt mij echt. Ik weet niet wat ze gaan doen met de andere kinderen, maar een ding weet ik wel er moet hulp komen.

Child Welfare belde later op dat de moeder die dus 8 dagen geleden bevallen was naar de stad was, het baby'tje lag nog steeds op de bank. Om dit soort dingen kan ik echt ontzettend boos worden, verbijsterd... Dit is denk ik toch wel de meest extreme situatie die ik nu heb meegemaakt. Ik hoor regelmatig wat over misbruik in het algemeen (alcohol, seksueel, drugs enz). Het vasthouden van een kind in je armen, waarvan je de ribben op zijn rug kan tellen en een opgeblazen buik heeft van de honger... dat raakt je echt...

Verder gaat het goed mensen, geen zorgen...

Ik geniet hier van mijn leven en kijk uit naar een vakantie...

Na mijn vakantie zal ik weer een nieuwe blog plaatsen met mijn reisverhalen van mijn zus en mij!

Dikke kus en knuffel van Vonnie!!