Cleaning-up project (voor school uniformen) en meer
Lieve mensen!
Ben nu weer een weekje terug van vakantie en weer druk aan het werk, wat ook weer lekker is. Maandag ben ik begonnen met het nieuwe project in Bathurst. Ik ga dus een oud kerkje ombouwen tot een crèche. In deze boerenomgeving is wel een basisschool (gratis) maar geen opvang voor kinderen van 0 - 7 jaar. De kinderen van 0 - 3 jaar gaan op de rug van hun ouders mee naar het land, maar de anderen kinderen moeten thuisblijven, wat niet al te veilig is. Helaas komen er nog veel verkrachtingen in mishandelingen voor...
We gaan dit project vanaf de bodem opbouwen. We hebben nu vergaderingen met de departure of education, social development, Stenden en nog veel meer. Daarnaast zijn we bezig met een community analyses te maken om te kijken wie er allemaal wonen in de omgeving, waar de behoeftes liggen en waar er hulp nodig is om uiteindelijk een beeld te krijgen (aan de hand van een SWOT analyse) om de sterke punten uit de omgeving maar ook de zwakke punten helder krijgen, zodat we een plan kunnen maken om het project te kunnen laten slagen. Voor maart moeten we alles in kaart hebben gebracht. In februari gaan we druk aan het verbouwen en voor het ingezamelde geld (wat ik nog heb) ga ik de crèche inrichten met speel materialen, bankjes, stoeltjes, schriftjes enz.
Ik vind het allemaal ontzettend spannend, maar ben ook enorm gemotiveerd. Echt een project waar mijn hart ligt! Ik zal even een paar foto's plaatsen van het kerkje (als het lukt!)
Verder ben ik weer bij het jongetje geweest van 1 jaar en 6 maanden (zie 2 verhalen daarvoor). Het jongetje zag er beter uit, maar ik kreeg te horen van de social worker van Child Welfare dat de arts tegen haar had gezegd dat het kind waarschijnlijk niet ouder zal gaan worden dan 5 jaar. Dit lieve kind heeft AIDS en tuberculose en is ontzettend verzwakt. Van de week zijn we naar het gezin gegaan, het kindje is nu weer uit het ziekenhuis en woont weer thuis. We zouden daar een soort familie map maken, aangezien het huis bom vol is met kinderen en mensen. Helaas kwamen we er toen achter dat er 2 bedden zijn (2 persoonsbedden) waar maar liefs 12 kinderen op slapen en 2 volwassenen!!!!!! Ook zag ik het baby'tje weer die toen 8 dagen oud was, nu bijna een maand. De moeder gaf het kleintje een flesje met water. Ik vroeg haar wanneer dit kindje voor het laatst had gegeten (dit was woensdag morgen om 11:00 uur). De moeder vertelde dat het kindje voor het laatst gegeten had op zaterdagochtend!!!!!!!! IK WAS ZO BOOS!!! Dit kind gaat straks ook dood!! Waarom klopt ze niet aan bij Child Welfare, waarom gaat ze niet naar een kliniek waar ze haar gratis baby voeding geven!! Ik kan er echt niet bij. Van de week was ik aan het praten met mijn lieve huisgenootjes, zij zeiden ook dat hoe langer je bent hoe teleurstellender Zuid-Afrika is, vooral de Xhosa cultuur. Ik respecteer de verschillende culturen en gewoontes met alle liefde, maar zo ga je niet om met mensen, überhaupt met kinderen. Het is bijna een apathische cultuur, een cultuur die geen hoop heeft, die niet wil vechten. Die liever drinkt, overal kinderen achter laat (de mannen) en geen verantwoordelijkheden kennen. Alleen weten ze wel precies wanneer de Grant (uitkering) wordt uitgedeeld, dan staan er rijen dik voor de bank en de drank winkel. In de afgelopen maand zijn er 2 kinderen van een project waar mijn huisgenootjes aan werken verkracht, bij child welfare zijn we erachter gekomen dat een kind van 9 jaar oud alcoholist is, omdat hij met moeder mee drinkt. Het is echt dweilen met de kraan open. Gelukkig zei papa tegen mij; 'Yvon ook al dweil je met de kraan open, er zal altijd wat water in je dweil blijven hangen' hahaha! En mama zei tegen mij; 'weet je nog Yvon, voor je weg ging dat je zei dat je ervan uit ging dat je niets gaat veranderen, maar dat een lach van een kind al voldoende is?' En ja, ze hebben gelijk.
Nu moeten jullie niet denken dat het niet goed met me gaat, want het gaat prima. Ik probeer alleen een realistisch beeld te schetsen van de wereld waarin ik nu werk. Een wereld die vrij westers is (je kan hier werkelijk alles krijgen) en een prachtige natuur, maar een puinhoop achter de deuren van de sloppenwijken. Natuurlijk heb ik af en toe mijn dipjes en dat ik denk; 'wat doe ik hier?!' maar ik heb ontzettend lieve huisgenootjes met wie ik super goed kan praten, die luisteren en waar ik ook heel hard mee kan lachen. Dat maakt me gelukkig! En ja, die kinderen, geweldig!
In december hadden we de uitvoering van 'the cleaning-up project'. Kinderen uit de townships van Nemato (black township) en Station Hill (colored township) moesten een gedeelte van de township gaan schoonmaken en daartegenover stond dat ze een nieuwe uniform zouden krijgen.
Op 7, 8 en 9 december vond het schoonmaak programma plaats.
We hebben in totaal 2 ochtenden schoongemaakt en in de middag gingen we hun nieuwe uniform passen. Je had hun gezichten moeten zien! Geweldig! Op de derde dag hebben we de kinderen meegenomen naar
het strand. Hoe vreemd het ook klinkt, deze kinderen wonen 3 km van het strand, maar velen waren nog nooit naar het strand geweest. Ze leven in hun wereld wat de township is.
Ze hebben de hele dag in het water gespeeld wat een prachtig gezicht was!
Vandaag was het moment aangebroken dat wij de kinderen de uniformen mochten geven. Van de week ben ik druk geweest om alles in te zamelen. In totaal hebben wij 28 kinderen kunnen helpen. De bedoeling was dat het ongeveer neer zou komen op 10 euro per kind, maar we hebben ervoor gekozen om ze ook ondergoed, schoenen en sokken te geven. Dus alle 28 kinderen gaan volgende week woensdag helemaal in het nieuw naar school!
Toen ik naar de winkel ging om de uniformen op te halen, waren er 10 uniformen te weinig, volgens de winkel eigenaar was er 'een probleem met een vrachtwagen', welkom in Afrika. Ik heb hier behoorlijk van gebaald! Uiteindelijk hebben we geregeld dat ze allemaal een certificaat kregen en de kinderen die vandaag geen uniform konden krijgen kregen een voucher (hoe sneu... maar het was niet anders). Gelukkig pakten ze het goed op en kunnen ze de nieuwe uniformen maandag ophalen.
Ik had deze kinderen al een tijdje niet gezien, maar wat waren ze blij om mij weer even te zien. Natuurlijk vroegen ze ook naar de andere studenten die meegeholpen hadden, maar zij zijn alweer terug in Nederland.
Vandaag had ik dus 'de presentatie'. Ouders, familie, kinderen en de krant kwamen om te zien hoe de kinderen de uniformen in ontvangst namen. Op het eind was ik toch wel heel erg geraakt. Een moeder kwam naar mij toe met tranen in haar ogen, het enige wat ze nog kon zeggen was; 'God bless you my child'. Kippenvel momentje.
EN DAT ALLEMAAL DANKZIJ JULLIE! ECHT ONTZETTEND BEDANKT VOOR ALLE DONATIES namens mij en natuurlijk de kinderen!
Liefs, kus, knuffel van mij voor jullie allemaal!
En bedankt voor al jullie berichtjes, mailtjes, kaartjes, smsjes enz. Ik kan niet op alles reageren, maar weet dat ik alles lees en ontzettend waardeer!
Reacties
Reacties
Heeej Yvon!!!
Ondanks dat je nu alle chaos tegenkomt achter de gesloten deur is het ook iets moois. Je bent er lang genoeg om écht de cultuur te zien. Dit is confronterend, en je wordt er soms moedeloos van, maar het geeft je wel een kijk in de wereld die wij via de tv, internet, etc. niet kunnen zien. Ik ben blij om van jou de echte kant te horen, hoe erg deze ook is. Gelukkig zijn er lichtpuntjes. (Het water wat in de dweil blijft hangen). De uniformen, het nieuwe project en gewoon weg zo'n moeder die met tranen in haar ogen blij is dat je haar kind een kans geeft. Klootzakken zijn overal, op sommige plaatsen meer dan elders, maar gelukkig kom jij daar met goede bedoelingen. Ik heb vertrouwen in jouw keuzes. Ik weet dat jij het goede doel geld zult geven aan een instantie waar jij wél vertrouwen in hebt. Probeer je vast te houden aan de lichtpuntjes en geef de moed niet op!!! Nog een paar maanden en dan kan je weer meeteren op het sociale stelsel dat wij hier hebben. En even terug naar een land waar mensen nog ambitie en hoop hebben. Het klinkt naar, maar het verschil tussen onze cultuur en de cultuur daar kan je niet zomaar overbruggen. Geniet nog even van het mooie land!!
Dikke knuffel!
Nicole
Aawwww Nicole, wat ben je ook een super schatje!! Dikke kus voor jou!
hi Yvon
Poeh! wat een indringend verhaal over een totaal andere werkelijkheid dan hier in ons regenachtige Nederland...
Waat je geboren wordt maakt het verschil!!!!
als je in de kansloze wereld van een township leeft staan je eigen eerste levensbehoeften op de eerste plaats...misschien is vergeten,vluchten wel het belangrijkste in zo'n situatie...
De hoop is dat er een nieuwe generatie een ander pad krijgt/vindt en uit de ellende omhoog kan krabbelen.
Daar werk jij nu hard aan en hopelijk is het besef ervan motiverend.
Je ben goed én zinvol bezig, Yvon!
Ik ben een trotse tante
Wat ben jij en ongelooflijk SUPER LIEF MENS.
Met tranen in mij ogen las ik je mail. Wat ontzettend rot dat hele townships de moed laten zakken en afdalen naar het niveau van directe bevrediging. Anderzijds ook te begrijpen want ze hebben niets om naar uit te zien behalve .........als ze naar school kunnen. Zo belangrijk om een perspectief, hoop en eventueel een "escape from reality" te hebben. Lieve schat, niet zuur worden en blijf geloven dat je daar iets goeds brengt! Want dat doe je!
Liefs Jose
Lieve kanjer,
ik ben trots op je!
Yvon; goed dat je je hart ff lucht maar je laat de moed niet zakken hoor! Je hebt al zoveel kinderen/ mensen gelukkig gemaakt,al is het soms alleen 'maar' met je lieve glimlach! Je doet veel goed.
Ik werd warm bij het zien van de uniform en strandfoto's; geweldig meid!
Vette knuffel.
Het streven vanuit welke organisatie dan ook, om het in andere landen beter te maken is fantastisch. Hoe hard er ook gewerkt wordt, hoe goed bedoeld ook... het is en blijft een andere cultuur met totaal andere normen en waarden. Net als onze cultuur is het ook daar een cultuur van vele jaren. Dat doorbreken of veranderen gaat dan ook niet van vandaag op morgen.
Maar moeten we hun cultuur veranderen ?
Of willen we hun leven (met de middelen die ze hebben en krijgen) vereenvoudigen.
Hoe klein de veranderingen ook zijn, je brengt ze.
Dat zie je dan ook terug in hun blijde reaktie als je weer terug bent.
Je eigen voldoeningsgevoel en hun reaktie is de beloning van goed werk.
Zo heb je elke dag wel een lichtpuntje en daar bouw je de volgende dag op verder.
Het is dus fantastisch wat je doet.
Heel veel liefs.
Geweldig Yvon!! Voor de kleine veranderingen daar doe je t voor!! Ga door met je vreselijk goeie werk!
Lieve Yvon,
Jij bedankt voor je berichtje, leuk om weer te lezen wat je bezig houdt en de foto's erbij die ons toch een heel klein beetje een beeld kunnen geven.
Je had het erover dat je met één glimlach al tevreden kunt zijn omdat het dweilen met de kranen open is. Het is soms frustrerend, maar besef je: je hebt met de uniformen niet 28 glimlachen op de gezichten van de kinderen gekregen, maar ook 28 trotse kinderen gekregen die zich straks apetrost voelen in hun nieuwe uniformen en zullen stralen! En je bent nog maar net over de helft.. je gaat je doel ruimschoots halen ben ik van overtuigd. Met de creche in het vooruitzicht gaat dat zeker lukken en er komen vast nog meer succesmomenten! Je bent echt goed bezig Yvon!
Hier in Nederland gaat alles gewoon door met de dagelijkse dingen. Je zult zien dat als je terug bent je echt NIETS gemist hebt hier in tegenstelling met wat je daar allemaal mee maakt. Van de week belde je vader nog op of Ester, Peter en ik mee wilden doen met het bedrijvenvolleybaltoernooi in Creil. Was erg leuk en zijn zelfs 1e en 2e geworden. (ambiteuze papa heb je;)) Ik zit nu thuis met spierpijn, blauwe knieen (tja, te lang niet gevolleybald denk ik;)) en een voldaan gevoel! Ik zal nu nog even mijn seniorensportlessen gaan voorbereiden voor morgen.
Yvon, enjoy!
Liefs Karin
Hé Yvon,
Mooi verhaal!
Ik kan me helemaal in je verhaal vinden. Confronterende momenten, maar ik denk dat je vader en moeder gelijk hebben met hun slogans..
Over tien daagjes kom ik jouw kant op. Ben zeer benieuwd wat het me brangt. Vind het wel super spannend nog steeds, maar ben ook ontzettend nieuwsgierig.
Groetjes Wietske..
Wietske, maak je je geen zorgen! Ik neem je wel op sleeptouw! Liefs Yvon
Ik geniet van die prachtige verhalen, al reageer ik daar niet altijd op. Ik ben blij dat ik zo op de hoogte blijf van jouw rijlen en zeilen in den vreemde.
Ik kan niet anders dan herhalen wat hierboven al is geschreven: Jij doet daar nuttig werk! of om in de beeld spraak te blijven:
Het is misschien een druppel op een enorme gloeiende plaat, maar elke druppel is er één!
Dank je wel Alex en alle lieve andere bewoners van het Noordvliet! Helemaal super om van jullie te horen!! Nog even volhouden en dan kom ik weer bij jullie werken!
Groetjes Yvon
Haai meis, poe hee dat is geen kattepis wat je daar tegenkomt en meemaakt! Gelukkig heb je oog voor de mooie dingen en momenten die er zijn (of te maken zijn..). Ze hadden jou ook wel sunshine kunnen noemen hihi :) XX
Hey Yvon!
Wat schrijf je super mooie verhalen! Ik ben nu echt helemaal enthousiast geworden!
Zaterdag komen wij aan in Port Alfred!! Ik ben echt nieuwsgierig naar alles en heb er ontzettend veel zin in!
Jij kunt ons waarschijnlijk al heel veel vertellen, ik kijk er naar uit! :D
Heb je nog tips voor wat we mee moeten nemen, of heb je zelf nog wensen?? Kan vast wel geregeld worden ;)
He meid!
Tot zaterdag!
Liefs Marijke
Hey Marijke!
Je hoeft eigenlijk niets mee te nemen.. We hebben hier geen tv of internet thuis, dus een idee is om filmpjes te downloaden om 's avonds op bed te kijken of spelletjes, altijd leuk...
Maak je vooral niet druk, want je kan hier eigenlijk alles krijgen wat je nodig hebt... Liefs en tot zaterdag! Yvon
wauw!!super trots!! altijd onder de indruk van jou verhalen!! wat je meemaakt, en wat jou inbreng bij deze mensen is!! kan je jezelf niet clonen, dat zou een Wereld vol van verandering brengen!!!!
Lieve Yvon,
Niet alle zaadjes die je zaait komen op, maar elke bloem is meegenomen. We zijn trots op je, op je inzet en liefdevolle kijk. Net zoals jouw zonnetje in Nederland mensen blij maakt doet hij dat ook in Zuid-Afrika. je kunt trouwens ook nog rekenen op een donatie van ons, maar de bankgegevens waren niet compleet, zodra dat o.k. is komt het! Kun je weer een paar uniformen en wat spullen voor de crêche aanschaffen. Ik zou net als jij woest van het onrecht worden, en verdrietig ook, maar ik denk dat alle kleine stukjes liefde die vrijwilligers zoals jij en je vrenden / vriendinnen aan mensen geven toch uiteindelijk mensen moeten kunnen helpen om uit die hopeloze situaties te kunnen komen. Kijk naar Tunesië, Egypte..Landen met een andere problematiek, maar uiteindelijk hebben de mensen, het volk, de situatie zelf kunnen veranderen. Ik blijf hopen en ik hoop dat jij dat ook doet.
Liefs,
Martine
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}