Hey lieve mensen!

Scriptie en computer rommel

Ben er weer... het duurde even maar dan heb je ook wat... (Helemaal van toepassing hier in Afrika..).

Met mij gaat alles helemaal super. Ik was alleen elke avond na mijn stage bezig met mijn scriptie en had niet echt zin om watt e gaan typen na al het gerammel op mijn kapotte computer. Om het even kort te beschrijven, mijn laptop en externe harde schrijf gingen stuk in een week. Gelukkig had ik ook alles opgeslagen op Barbara haar harde schrijf, maar moest nu wel werken op de computers van school. Op dit moment zijn alle computers constant vol door het aantal nieuwe studenten. Maaaaaar... mijn laptop is weer gemaakt, alleen doen de letters; w en q en @ en 2 het niet. Dit is vooral interessant als je op internet aan het loeren bent. Anyways, we hebben ons concept af!!! Ik heb er een super gevoel over, waarschijnlijk ontvangen wij nog wel feedback en moeten wij onze scriptie nog wel nakijken op het Engels, maar het concept ligt er en ben behoorlijk trots! Nu alleen nog een handleiding schrijven na aanleiding van onze scriptie en dan hoop ik dat wij dit 'gebeuren' in april kunnen inleveren... Nou ik kan jullie wel vertellen dat ik dit ONTZETTEND ga vieren als dit werkelijk zover is! Al met al was het totaal niet gemakkelijk gezien de cultuurverschillen, de taal en de beperkte informatie die Afrika ons kan bieden. Wekelijks zijn wij op vrijdag naar Grahamstown gegaan (ongeveer uur rijden) om informatie in te winnen bij een universiteit. Daar konden we geen internet krijgen, dus moesten we dat weer aanvullen in Port Alfred op school. Ik had best wel wat stress hierover, maar wilde er liever niet over praten, puur ook omdat het gewoon geen zin heeft. Na heel wat uurtjes bikkelen hebben we 68 pagina's gerammeld. Nu nog een maandje ertegenaan, maar vanavond even een brainstorm avond voor onze handleiding.

Oh ja, misschien wel leuk om te vertellen waar wij het over doen. In Port Alfred alleen al zijn 480 foster kinderen, grotendeels hebben deze kinderen hun ouders verloren aan HIV complicaties. Child Welfare is een organisatie die hoofdzakelijk bezig is met het plaatsen van kinderen bij hun nieuwe fosterparents. We kwamen erachter dat er niet gekeken werd naar het verlies en de rouw van het kind, dus wilden we een handleiding gaan maken voor kinderen die in een rouw periode zitten. Onze scriptie heet dan ook: coping with loss of anders gezegd; omgaan met het verlies. Tijdens ons onderzoek kwamen we erachter dat het praten over HIV/AIDS een groot probleem is. Vaak weten de kinderen zelf niet waaraan hun ouders is overleden. Kinderen worden ook nauwelijks of niet betrokken bij het verlies van hun ouders. Hier geloven ze nog dat de kinderen dat besef toch niet hebben. Kinderen voelen zich schuldig omdat ze toch het gevoel hebben van verdriet of woede. De schreeuw om te praten is vrij groot, maar ook niet echt mogelijk. Het is zelfs zo dat als iemand op sterven ligt, dan mag er niet gezegd worden dat die persoon dood gaan, want dan roep je de dood op die persoon af. Na het overlijden ligt het lot van de overledene in de handen van de voorouders. Er zijn hier heel veel rituelen rond de dood en de overledene, maar ruimte om over het verlies te praten is er gewoonweg niet. Nu schrijven wij na ons onderzoek een handleiding, deze handleiding zal gericht zijn om muzisch-agogische middelen, zodat het kind niet verbaal hoeft te beantwoorden, maar juist via een indirecte manier zoals schilderen, tekenen en andere activiteiten, zodat het kind wel kan rouwen en de mogelijkheid heeft om zijn of haar verdriet te verwerken. Nou genoeg over mijn scriptie.

Papa en mama

Nou papa en mama zijn hier geweest!! Oh en wat was ik zenuwachtig om ze weer te zien! Ik kon niet eens eten, nou dat zegt wel wat als vonnie niet kan eten! Ik zat op het kantoor mijn mail te checken tot ik wild wijzende mensen naar alle kanten zag (zag alleen hun armen) en toen wist ik eigenlijk wel dat zij het waren, ik rennen als een malle hahaha! Echt super! Ik heb hun toen gelijk de campus laten zien en papa en mama aan mensen voorgesteld. Daarna even naar mijn huis en hun naar de bed&breakfast gebracht waar zij zouden verblijven. Die avond zijn we fijn uit eten geweest en heb ze meegenomen naar de kroeg waar ik meerdere uurtjes heb versleten. Papa en mama vonden het prachtig! Rond 22:00 uur gingen ze naar huis. De volgende morgen ging ik ergens met hun ontbijten en daarna heb ik mijn nieuw project (ombouwen van kerkje tot een creche) laten zien. Voor die tijd hebben we even MK opgehaald (jongen die ook betrokken is bij het project). Dit is zo'n fijn gevoel dat ik dit met mijn ouders kan delen, zij hebben het gezien en gevoeld en dat is anders dan dat ik het vertel. Daarna zijn we naar Bathurst gegaan waar we eventjes in wat touristische shopjes hebben gekeken. Ik heb toen voor Nicole (mijn zusje) een schilderijtje van een kunstenaar gekocht. Dit vooral omdat ik weet dat ze zo graag mij wil opzoeken en echt ontzettend baalt dat het gewoonweg niet lukt (is nu bezig met haar master in moderne kunstgeschiedenis). Dus voor zusje lief even wat leuks gekocht.. (hoop dat je m mooi vind sis!)

Zondag even lekker uitgeslapen en daarna zijn we naar PUMBA game reserve (natuurreservaat met de big 5) geweest, dit was fenominaal!! Olifant naast de auto, neushoorn op 10 meter afstand en leeuwen vlak langs de weg, zo prachtig maar ook zo gezellig om tussen mijn ouders in, in zo'n grote safari auto te zitten! J De volgende dag hebben we door de townships gereden en gekeken bij het project van Lyan en Barbara. Daarna zijn we gaan lunchen en toen zijn papa en mama weer vertrokken via de Garden Route naar Kaapstad. Wat ik ook helemaal fantastisch vond was toen ik hun belde om te horen hoe het verder was geweest en ik echt een jubeltje in hun stem hoorde hoe prachtig ze het hebben gehad! Geweldig! Jut en Jul op avontuur (denk dat mijn zussen daar ook een boek over kunnen typen J).

Wie weet het antwoord??

Nou nu komt er wat... Ik kon er zelf niet van slapen, dus misschien weten jullie het antwoord... Ik had het met mijn ouders over het andersom wegstromen van het water in het putje onder de evenaar. Dit is een feit. Ook de maan wordt van de ene kant licht en donker dan boven de evenaar (logisch, we zitten aan de andere kant van de wereld). Maar na wat observaties is mij opgevallen dat wij (boven de evenaar) tellen vanaf onze duim naar onze pink. Onder de evenaar Brazillie en Afrika enzo tellen de mensen vanaf hun pink naar hun duim. Weer iets dat andersom gaat.

Onder de evenaar zijn de meeste sloppenwijken/townships, boven de evenaar zo goed als niet. India ligt op de evenenaar en daar zijn ze heel erg bezig met de balans vinden tussen het denken en voelen (meditatie), boven de evenaar; Amerika, Europa en china etc. Is heel wetenschappelijk. Naar mijn observaties zijn de mensen onder de evenaar veel meer intuitiever, impulsiver en creatiever (schets het nu wel heel zwart wit, maar dat laat even het contrast zien). Ook zijn er de meeste stammen onder de evenaar, zoals in Afrika, Zuid-Amerika en Australie... Nu is mijn vraag:

Zou het kunnen zijn dat de mensen boven de evenaar eerst hun linkerhelft (abstract denken etc.) aanspreken en dan doorgaat naar de rechterhelft (intuitie, creativteit etc.) en in Afrika (en onder de evenaar) andersom dus eerst de rechterhelft en dan de linkerhelft?? Iedereen gebruikt dus alle gedeeltes van de hersenen maar dat de stroming van het denken andersom gaat?

WIE OH WIE WEET HET ANTWOORD???

In ieder geval had ik het hier ook over met mijn ouders wat super interessant was, maar ik bleef er maar overna denken. Twee docenten hadden ook nog een theorie. De een was dat het te maken had met veeteelt en landbouw. In totaal zijn er op de wereld 15 verschillende dieren die geschikt zijn voor de veeteelt. Boven de evenaar konden mensen door de planten op een plek blijven zitten en dus meer sociolizen, waardoor ze zich sneller ontwikkelden dan onder de evenaar. Onder de evenaar moesten mensen rondtrekken met hun kudde, om de dieren te kunnen voeden. Dus kwamen ze minder in contact met andere mensen en hadden ze minder tijd om zichzelf te ontwikkelen op een ander vlak. De mensen boven de evenaar konden dus van hun plek af gaan, zonder kudde, zonder zich zorgen te maken om ook andere beroepen uit te oefenen en zelf andere landen te kunnen veroveren (jaren geleden). Hier vond ik ook wel wat inzitten.

Weer een andere docent vroeg zich af of het ook te maken zou kunnen hebben met het draaien van de wereld. Als je vroeger in de speeltuin speelde dan was er zo'n soort draaimolen die je dan in het midden door een wieltje aan het draaien kreeg. Als je misselijk werd dan ging je automatisch in het midden staan, want daaar draaide het minder snel dan aan de buitenkant van het draaimolentje. Zijn vraag was, zou het langzamer functioneren in Afrika ook te maken kunnen hebben met de afstand vanaf het midden van de aarde. Europa ligt verder weg van het midden dan Afrika doet. Zou dus de hele maatschappij sneller functioneren op een plek verderweg van het midden van de wereld?

Al met al ben ik dus gewoon naar een docent toegestapt die weer meerdere mensen aansprak met mijn theorie, waardoor er weer nieuwe theorieen naar boven kwamen. Super interessant, maar geen antwoord op mijn theorietje kunnen vinden... Nou mensen kom maar op! Ben benieuwd wat jullie ervan denken! J

Verder gaat het erg goed met mij, het idee dat ik nog maar zo kort hier ben is best bizar. Aankomend weekend ga ik met Barbara, Marjorie, Bettina en ik naar Hogsback waar we gaan wandelen en relaxen. Zin in in, even weg van het leven hier in Port Alfred, wat heel gewoon is geworden.

Verder ben ik vorige week begonnen in de afkick kliniek van Bathurst. Ik vind het helemaal geweldig! Gelukkig accepteren de mannen ook het feit dat ik daar als vrouw kom en iets te vertellen heb. Daarnaast heb ik vandaag bordspelletjes gedaan, puur om elkaar beter te leren kennen. Heb echt gelachen.

Verder ben ik nog bezig met het project om een creche op te bouwen. We hebben een communitie analyse gemaakt om te zien waar de behoeftes van de mensen ligt. Dit hebben we gelukkig klaar, met dank aan de andere social workers die hun vrije zaterdag een keer wilden opofferen (de schatjes!) om mee te gaan om de enquete in te vullen. In totaal hebben we nu 466 mensen geintervieuwd, 103 households. Wat mij het meeste opviel is dat maar 0,02 procent van de mensen hun middelbare school hebben afgerond. En de vraag is toch erg duidelijk dat ze electiciteit nodig hebben en water. Ook een kliniek zou handig zijn, aangezien deze maar 1 keer per maand komt. Als ze ziek zijn moeten deze mensen soms 20 km te voet naar Bathurst of Port Alfred. Dus het schrijven van de analyse is begonnen, wat mooie en soms schrikbarende dingen opleverd. Ik ga nu weer verder, zit nog op school en wil zo even naar huis (20:15). Tot het volgende verhaal!

Mensen, zoals altijd.. ik geniet!

Liefs en een super knuffel van mij

(Jasses! Wat is mijn Nederlands nu slecht hahaha, komt wel weer goed als ik terug ben... hihi)